Flott barnaföt

Mæli með þessari síðu fyrir alla Dani og Svía. Frábær barnaföt

Barnkläder

Flott föt, flott verð og flott framtak að bjóða íslensk barnaföt þarna úti.

Að missa sig yfir valdasýki

Eitthvað hefur hún Álfheiður misskilið starfslýsingu sínu. Það er ekki "EINVALDUR ALLRA HEILBRIGÐISMÁLA" heldur starfsmaður íslenskra þegna sem á að framfylgja lögum og reglum.

Hún hefur sýnt það í þessu máli (og öðrum) að hún er að missa sig af valdasýki og hefur lítinn áhuga á "litla fólkinu" s.s. unglæknum eða sjúkraliðum og núna missir hún sig yfir starfsmanni sem taldi sig vera fylgja réttum boðleiðum (og allt lítur út fyrir að hann gerði það) en hún er ósátt og vill áminna mann fyrir að vinna vinnuna sína vel og ekki eftir hennar einkasmekk.

 Þetta væri fyndið ef að þetta væri ekki svona sorglegt að óhæfir ráðherrar nái að halda völdum.

Þessi ríkisstjórn þarf að fara og ekki seinna en núna! Ríkisstjórn sem tefli fram manneskjum eins og Álfheiði og Svandísi Svavars (svo ekki sé minnst á Jóhönnu Sigurðardóttir sem forsætisráðherra) er algerlega vanhæf og það er sorglegt að stjórnarflokkarnir hafi ekki hæfari manneskjur innan sinna vébanda.

 

Vanhæf ríkisstjórn, nýja ríkisstjórn!

Bréf byggt á „misskilningi“

Stjórnin stjórnar með hótunum og afarkostum!

Af hverju telur stjórnin svona mikilvægt að stilla Icesave upp sem "samþykkið eða við förum"? Jóhanna er búin að hóta þessu svo lengi að ég hélt að þessi stjórn væri löngu farin ef að þau ætluðu að standa við þetta.

Mér þykir þetta bara lélegir stjórnunarhættir að setja svona mál upp sem afarkosti og hótanir. Þau hótuðu Ögmundi og Lilju Móses að þau myndu sprengja stjórnina ef að þau fylgdu ekki en það hefur ekki gengið eftir.

Hverju ætla þau að hóta næst?

 

Segir valið standa milli ríkisstjórnar og forseta

Er ekki allt í lagi?

Það er eitthvað mikið að (eða að vera að fela eitthvað mikið) þegar forrystumaður samningsnefndar ICESAVE neitar að koma fyrir fjárlaganefnd daginn sem á að greiða atkvæði um ICESAVE og skuldbindingu Íslands á þessum hrikalega samningi!

Þarna er bara verið að vísvitandi blekkja alþingi á algerri örlagastundu. Það á að skikka manninn til að mæta eða fresta atkvæðagreiðslunni!

En því miður mun það ekki gerast. Vinstri stjórnin á eftir að lemja þetta mál í gegn og lemja menn til hlýðni í þessu máli!

Þetta er nú ljóta málið og framganga stjórnvalda í þessu máli hefur verið þeim og íslendingum til skammar. Núna ná þeir að trompa þetta með því að fela gögn og neita að tala við fjárlaganefnd.

Vanhæf ríkisstjórn!!

Svavar neitaði að mæta á fundinn

Stór hluti af lítilli köku er ekki betri en lítill hluti af stórri köku

Hvenær ætla þessir skattglöðu vinstrimenn að átta sig á því að með því að hækka álögur þá minnka þeir neysluna og þá minnkar skattstofninn. Hækkunin í fyrra átti að skila nokkrum milljörðum inní kassann en neyslan dróst það mikið saman að áfengisgjöld ríkisins hafa í raun dregist saman, ekki aukist.

Þannig að þeim tókst í einu höggi að hækka verðbólguna, lækka tekjur hjá sjálfum sér og minnka neyslu íslendinga á áfengi sem keypt er löglega og ýta undir framleiðslu landa, heimabruggs og fíkniefnaneyslu. Þetta er alveg ótrúlegur árangur!

Áfengisgjaldið hækkar um 42% á einu ári

Sparnaðarráð fyrir íslensku þjóðina: Leggið niður Forsetaembættið

 

Núna er kominn tími fyrir íslensku þjóðina að fara að huga að sparnaði í stjórnsýslunni og það er úr nægu að ráða og margt smátt sem má fara að skera niður. Auðvitað þarf að huga að því að skera niður sem minnst í helstu velferðarhlutunum svo sem heilbrigðiskerfi og menntamálum en það þarf samt að skera niður og því þarf að fara að taka erfiðar ákvarðanir.

Ein góð leið til að spara pening er að leggja niður forsetaembættið sem hefur verið ekkert annað en klappstýrustarf fyrir útrásarvíkinga síðasta árið. Forsetinn er nær eingöngu heiðursembætti en kostar íslensku þjóðina miklar fjárhæðir á hverju ári.

Í fyrsta lagi er forsetinn sá eini sem má hafa hærri laun en forsætisráðherra (sem ég bara skil ekki þar sem að forsetinn hefur ekkert ákvörðunarvald nema við undirritun laga og nýtir það vald aldrei (aðeins einu sinni verið notað)) og kostar það þjóðina því tugi milljóna á ári eingöngu í launakostnað. Annað mál er að ferðalög forsetans eru alltaf á kostnað íslensku þjóðarinnar og greiðum við annan eins kostnað í ferðalög forsetans þar sem hann gefur viðtöl við erlenda fjölmiðla og þarf svo að leiðrétta allt sem hann segir eftir á.

Í þriðja lagi þá er eitt helsta starf Forsetans að halda stórar og miklar veislur og eyðir forsetaembættið tugum milljóna í veisluhald fyrir erlenda og innlenda gesti.

Auðvitað er eitthvað af þessum peningi ágætlega varið en núna er komið að miklum sparnaðartíma fyrir íslenska ríkið og þá verður að skera niður í öllum ónauðsynlegum útgjöldum.

Því er borðliggjandi að leggja niður ónauðsynleg embætti og Forsetaembættið er ónauðsynlegt og dýrt og getum við því sparað okkur mikinn pening með því að leggja þetta embætti niður. Þeim peningi er betur varið í heilbrigðiskerfinu eða í menntamálakerfinu.

Af hverju vilja stjórnvöld ekki búa til ný störf á Íslandi?

 

Af hverju eru stjórnvöld að leggja sig svona rosalega fram við að stoppa öll möguleg atvinnutækifæri á Íslandi og af hverju eru þeir ekki að nýta fjárlagafrumvarpið og fjármuni sína til að dempa áhrif kreppunnar á Íslandi með því að auka útgjöld  lítillega á réttum stöðum. Þeir geta aukið störf og ná þannig að draga úr atvinnuleysinu sem er að aukast á hverjum mánuði á Íslandi. Þetta er borðliggjandi dæmi að það borgar sig fyrir íslenska ríkið að búa til störf því að ef að þau verða ekki til þá þurfa þeir sjálfir að greiða atvinnuleysisbætur! Þetta er því ekki spurning um að auka mikil fjárútgjöld heldur bara tilfærsla á greiðslum en geta þó notað peninginn í að láta gera uppbyggilega hluti og ekki láta fólk sitja heima og safna atvinnuleysisbótum . Í staðinn þá fylgja þeir gallaðri efnahagsáætlun AGS og taka hagsmuni annarra þjóða fram yfir okkar.

Einnig, hvernig dettur þeim í hug eftir allt sem undan hefur farið að seinka Helguvíkur álverinu þrátt fyrir fyrri áheit í stöðuleikasáttmálanum að ekki gera neitt til að seinka þeim framkvæmdum sem myndi hjálpa einu versta stadda landshlutanum (a.m.k. í atvinnuleysi) að fá góð störf og auka útflutningstekjur íslendinga (við vitum að það vantar erlendan fjárhag inn í landið, það er staðreynd).  Hún Svandís er búin að vera í felum síðan pabbi hennar kom með ómögulegan samning við Breta og Hollendinga og svo skríður hún úr felunum til að minnka atvinnutækifæri og hindra það að fá erlent fjármagn inní landið. Ég spyr bara, hvað er að!

Ég hélt að það væri ekki alveg hægt að trúa gamla orðspori vinstri stjórna um að allir eigi að hafa það jafn skítt frekar en að nokkrir hafi það mjög gott og hinir gott en það virðist því miður ætla að fara í þá áttina og meira að segja fólk sem er búið að bíða eftir vinstri stjórn í mörg ár er farið að lengja eftir nýrri stjórn og nýjum hugsunarhætti sem hjálpar fólkinu að vinna sig úr þessum vandræðum, ekki lengja í vandræðunum!

Því miður held ég að það eigi enn aftur við gamla slagorðið „VANHÆF RÍKISSTJÓRN, NÝJA RÍKISSTJÓRN"

Markaðsmál í niðursveiflu: Fjárfestu í núverandi kúnnum

 

Það er talin almenn vitneskja að það er ódýrara yfir lengri tíma að halda núverandi kúnnum en að finna nýja.  Þetta á sérstaklega við í niðursveiflu eins og er núna.

Þess vegna er að mjög mikilvægt fyrir fyrirtæki að greina núverandi viðskiptavini sína (hverjir kaupa mest, hverjir hafa mesta vaxtamöguleikann, hverjir eiga í bestum samskiptum við okkur, fyrir hverjum erum við mikilvægastir) og nota þá greiningu til að finna þá kúnna sem borgar sig mest að auka samstarfið við og fjárfesta í þeim. Þetta þarf svo að gera aftur og aftur þar sem ytra umhverfið er sífellt að breytast!

Það er hægt að finna aukin tækifæri innan núverandi kúnna og auka samstarfið til að finna „win-win" aðstæður fyrir báða aðila. T.d. með því að auka sameiginlega fjárfestingu í markaðssetningu eða með því að taka saman á sig lækkun á álagningu og ná að lækka verð á vörunni til að auka sölu.

Þetta er best gert með því að auka samskiptin við viðskiptavininn, fara saman í greiningu á markaðnum sem þið eruð að vinna á og finna sameiginlegan vinkill sem getur búið til jákvæða úrkomu fyrir báða aðila. Þið getið fundið vinkla sem að ykkur datt ekki í hug í sitthvoru lagi en saman getið þið fundið vandamál hjá þeim sem þið eruð með lausn á hjá ykkur.

Eitt sem þarf að hafa hugann við í svona aðstæðum er að „víkka" sambandið. Það þýðir að ef að nær öll samskipti fara í gegnum eina manneskju hjá viðskiptavinunum, leggið ykkur fram við að fara í gegnum fleiri samskiptaaðila og aukið þannig tengslapunktana og aukið líkurnar á að halda viðskiptunum þó að aðaltengiliðurinn fari frá fyrirtækinu.  Þetta hjálpar einnig að fá öðruvísi upplýsingar frá ykkar viðskiptavini og passar að þið fáið ekki bara einsleitar upplýsingar frá sama aðilanum. Fjármálastjórar og markaðsstjórar gefa venjulega mjög mismunandi upplýsingar vegna þess að þeir líta mismunandi á málin og það er mjög gott að fá báðar hliðar til að fá rétta mynd af aðstæðum hjá viðskiptavininum.

Gott ráð til að láta viðskiptavini vita að þeir eru mikilvægir er að bjóða þeim á óformlega fundi og fara á mjög léttum nótum yfir samstarfið. Passa þarf að hafa þetta ekki of óformlegt en gott er að bjóða upp á léttar veitingar og ræða annað en bara viðskipti. Reyna skal að kynnast viðskiptavininum og hans áherslum.  Annað mikilvægt er að reyna að auka þín eigin viðskipti hjá þessum viðskiptavini eins og hægt er og einnig beina eins mörgum öðrum viðskiptavinum til þeirra eins og hægt er. Þetta sýnir þeim að viðskiptasambandið er mikilvægt fyrir báða aðila og að þú kunnir að meta þá sem viðskiptavini.

Það er auðvitað alltaf mikilvægt að halda núverandi kúnnum viðskiptavinum ánægðum en í niðursveiflu eykst mikilvægi þess vegna minnkunar markaðsins og mikilvægi hverrar sölu eykst enn meir en áður fyrr þegar efnahagurinn var betri. Því má þetta alls ekki gleymast í núverandi ástandi!

Munið að það eru tækifæri alls staðar, sérstaklega hja núverandi viðskiptavinum!

Markaðsmál í niðursveiflu: Hvernig á að verðleggja á verðviðkvæmum (price sensitive) markaði

 

Það sem gerist oftast í efnahagsniðursveiflu er að neytendur verða mun viðkvæmari fyrir verðlagi og fara að horfa mun meira á verð og „value for money".

Þetta setur fyrirtæki í vandræði þar sem að verðlækkun þýðir oftast lægri framlegð fyrir fyrirtækin og lægri tekjur.  Því forðast fyrirtæki oftast að byrja á að lækka verð og gera það oft ekki fyrr en keppinauturinn er búinn að lækka sín verð og sölur fyrirtækisins eru farnar að dragast saman. Þá fyrst lækka þau verðin og verða að fylgjendum markaðarins, ekki leiðendum.

En fyrirtæki þurfa að reyna að leiða markaðinn og ekki aðeins elta keppinautana.

Til að taka leiðtogahlutverkið þarf fyrirtæki að huga að möguleikum sínum þegar efnahagurinn er að fara niður og áður en keppinautar þeirra hafa brugðist við. Þeir eru:

• A. Gera ekkert við verðið
• B. Lækka verð
• C. Búa til ódýrari svipaða vöru
• D. Bæta við virði fyrir viðskiptavininn en halda verðum óbreyttum

Í möguleika A þá er ekkert gert til að bæta við virði á vörunni og verðinu er haldið óbreyttu. Þetta þýðir í flestum tilfellum að salan minnkar og heildarframlegð fyrirtækisins fer niður með henni. Þetta er auðvitað miðað við að keppinautarnir fari þá leið að lækka sín verð. Á endanum er líklegast að fyrirtækið þurfi að lækka verðið, en í millitíðinni hafa viðskiptavinir fært sig yfir til keppinautanna.

Í möguleika B er verðið lækkað til að búa til hvata fyrir viðskiptavininn til að halda áfram að kaupa vörur fyrirtækisins, en ekki keppinautarins. Þetta ætti að þýða að fyrirtæki geti aukið við annað hvort sölu sína, eða ef að heildamarkaðurinn fer niður, markaðshlutdeild sína og þannig komið í veg fyrir óþarfa tekjuskerðingu. Passa þarf þó að halda verðlækkuninni þannig, að framlegðin sé þolanleg til lengri tíma!

Í möguleika C er reynt að koma með vöru til að mæta tíðarandanum sem hægt er að selja á lægra verði, án þess að lækka verðið á aðal vöru fyrirtækisins. Þetta heldur verðstefnu upprunalegu vörunnar óbreyttri og hjálpar að viðhalda „premium" stefnu vörunnar, en samt koma til móts við óskir viðskiptavinarins. Þetta getur auðvitað verið hættulegt þar sem að vara 2 gæti tekið viðskipti frá vöru 1, en það er samt betra en að láta keppinautana stela viðskiptavinum fyrirtækisins.

Í möguleika D er bætt við rúsínuna í pylsuendann fyrir viðskiptavininn, en ekkert hreyft við verði.  Þetta gæti verið fyrir stærri og dýrari vörur þar sem að boðin er ókeypis heimsending eða frí uppsetning. Þetta gæti tælt til viðskiptavini sem annars sáu fram á að borga enn meira fyrir heildarverð vörunnar en gefið var upp. Sérstaklega skal gera þetta þegar kostnaður fyrirtækisins við aukaþjónustuna er lægri en huglægt mat viðskiptavinarins er við virði þessarar þjónustu (þ.e. viðskiptavinurinn metur þetta til 10 þús kr. en raunkostnaður fyrirtækisins er ekki nema 5 þús kr.).

Ef fyrirtæki fara eftir þessum verðstefnum ættu þau að geta leitt markaðinn og haldið sinni markaðshlutdeild, þrátt fyrir erfitt umhverfi. En það er fyrirtækjanna að finna rétta verðstefnu fyrir vörur sínar og hugsa málin, þannig að þeir geti viðhaldið þessari verðstefnu til lengri tíma en ekki aðeins tjaldað til einnar nætur.

Markaðsmál í niðursveiflu: Aðlagaðu þig að breyttum aðstæðum.

 

Til að ná góðum árangri í markaðsstarfi í efnahagsniðursveiflu þá þarf að aðlaga fyrirtækið, vöruna og skilaboðin að nýjum raunveruleika.

Þegar mikill uppgangur er í efnahagnum og viðskiptavinir eiga nægan pening til að eyða þá er hægt að komast upp með að hafa ónákvæma markaðsímynd og óskýr skilaboð(þó innan marka).Þetta skýrist af því að viðskiptavinurinn er oft sjálfur að leita að vörum til að eyða peningum sínum í. Þetta hefur sýnt sig á síðustu árum „góðærisins" þegar fyrirtæki gátu sett næstum því hvaða vöru á markað og verið viss um einhverja sölu, þar sem neysla var mjög mikil og viðskiptavinir voru æstir í að prófa nýja hluti eða sanna stöðu sína í samfélaginu með því að kaupa dýrar vörur.

Núna þegar að efnahagurinn er á niðurleið og neytendur sjá fram á minni kaupmátt í nánustu framtíð þá fara viðskiptahættir og neyslumynstur þeirra að breytast. Þeir fara að einbeita sér að kjarnavörum (nauðsynjavörum s.s. mat) og fara að skera niður kaup á ónauðsynjum.  Þá verða fyrirtæki að einbeita sér að því að aðlaga sig að þessum raunveruleika og ganga í skugga um að þeir geti unnið í þessum heimi.

Þá þarf að huga að hinum 4 V-um Philip Kotler. (Verð, Vara, Vettvangur og Vegsauki (Frekar þekkt sem hin 4 P: price, product, place & promotion)).

Verð:Þegar uppsveifla er í efnahagnum þá sjá háverðframleiðendur (high cost) um að stjórna verðinu og aðrir fylgja þeim verðum því að með því að fylgja þeim ná aðrir framleiðendur að auka framlegð sína vegna getu og vilja viðskiptavina til að borga hærri verð en þegar niðursveifla kemur þá taka lágverðsframleiðendur völdin og stýra verðstýringunni á markaðnum. Því þurfa fyrirtæki að minnka framlegð sína við niðursveiflur til að koma í veg fyrir að aðrir lágverðsframleiðendur taki af þeim markaðshlutdeildina og minnki þannig enn meiri tekjur fyrirtækisins.

Vara: Fyrirtæki þurfa að spyrja sig hvort að þeir geti ekki skipulagt vöruval sitt þannig að þeir geti boðið vörur fyrir erfiðan markað og „boom" markað. Ef að salan er að fara hratt niður þá er augljóst að vöruvalið er ekki rétt fyrir núverandi markað og þá þarf að endurskipuleggja vöruvalið. Þetta er samt „long-term" aðgerð sem þarf að vinna vel og á lengri tíma. En hægt er að passa með því að hafa fjölbreytilega birgja, sem geta boðið stórt úrval vara, að hægt sé að bjóða vörur fyrir hvaða markað sem er. Flestir stærri framleiðendur vestræna heimsins eru farnir að bjóða bæði High-end  og Low-cost afbrigði af vörunum sínum til að geta mætt breytilegum markaði. Árferðið þarf bara að ráða áherslunni.

Vettvangur: Fyrirtæki verða að hafa hugann við að neytendur fara frekar í færri og stærri ferðir þegar efnahagsniðursveifla er og vera þá frekar til í að bjóða vörur sínar á stöðum sem falla undir „low cost" ef að þeir eiga þess kost. Gott dæmi um þetta er að Bónus virðist stækka þegar efnahagurinn fer verr og er þetta vegna þess að fólk leitast frekar til að kaupa allt þar sem þeir telja verð vera lægri og sleppa öðrum kostnaði, t.d. bensín kostnaði við að keyra milli búða og aukaálag vegna aukinnar þjónustu (t.d. klukkubúðir sem eru með mun hærri verð).  Því skiptir miklu máli að vera staðsettir með vörur í þeim verslunum sem viðskiptavinir munu færa viðskipti sín til þegar harðnar í ári.

Vegsauki:  Skilaboðin sem fyrirtækið sendir frá sér um vörur þeirra eða þjónustu er sá hluti sem er mögulega auðveldast að breyta hratt og bregðast við ytra umhverfi. Fyrirtæki þurfa að aðlaga skilaboð sín að núverandi aðstæðum og finna leiðir til að koma kjarna vörumerkisins frá sér á hátt sem neytendur skilja, sjá og vilja eignast! Það þarf að keyra á grunnhluta vörumerkisins (gæði fyrir verð, eða lágt verð) og ekki bara keyra á vörumerkinu sjálfu. Það þarf að búa til ágóða fyrir neytandann til að ýta honum í að kaupa vöruna. Þegar ytra umhverfið er í niðursveiflu þá er helsti ágóðinn sem hægt er að selja neytendum „lágt verð" eða „mikil gæði fyrir temmilegt verð".

 

Þegar búið er að fara yfir þessi skref þá má fara að huga að mjög mikilvægum hlut sem gleymist oft innan fyrirtækja:

Endurskoðun.

Þessa vinnu þarf að vinna stanslaust því að umhverfið, samkeppnin og viðskiptavinirnir eru sífellt að breytast og því má ekki gleyma að fara í gegnum þessa vinnu aftur og aftur (á eðlilegum tímapunktum) og reyna að vera einu skrefi á undan samkeppninni.

Því vona ég að fyrirtæki noti þessa niðursveiflu sem tækifæri til að auka markaðshlutdeild, finna nýjar vörur til að koma á markað og aðlaga sjálfa sig og vörurnar að ytra umhverfi og sjá að það er alltaf ljós við endann á göngunum.

Það eru tækifæri í öllu!